Recenzja Mały Książe - Antoine de Saint-Exupéry, Paweł Pawlak

Tytuł książki: Mały książę
Autor: Antoine de Saint-Exupery i Paweł Pawlak
Tom: -
Ilość stron: 112
Kategoria: Literatura dziecięca
Wydawnictwo: Znak emotikon
Tłumacz: Henryk Woźniakowski
Ocena: ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

OPIS KSIĄŻKI: Kto z nas nie zna Małego Księcia?
Jego wymagającej róży i planety o trzech wulkanach?
Narysujesz mu baranka?
„Na zawsze zostaniesz moim przyjacielem. Będziesz miał ochotę śmiać się razem ze mną. Czasami otworzysz okno, bez powodu, dla przyjemności… A twoi znajomi bardzo się zdziwią, widząc, jak śmiejesz się, patrząc w niebo. Powiesz im wtedy: „Gwiazdy zawsze doprowadzają mnie do śmiechu!”. Pomyślą, że zwariowałeś. Spłatam ci niezłą psotę…"

Mały książę to opowieść o małym chłopcu, który mieszka na planecie gdzie wyrosła róża, ale nie taka normalna róża, ta róża jest bardzo wymagająca i nie troszczy się o nikogo. Przez całą książkę podróżujemy z Małym księciem po innych planetach oraz poznajemy innych ludzi, którzy mieszkają na tych planetach. Przy tych podróżach chłopak uczy nas różnych rzeczy. Po tę książkę sięgnęłam dlatego, że wszyscy się nią bardzo zachwycali i chciałam się dowiedzieć, dlaczego tak się tym zachwycają. Drugą rzeczą, która skłoniła mnie do przeczytania tej książki to, że kupiłam ją i chciałam przeczytać jak najwięcej literatury dziecięcej, ponieważ, gdy byłam mała to jakoś tak nie czytałam ksiązek. Niestety, ale nie wiem i nie wiedziałam nic o autorze tej książki oraz o książce nawet nie wiedziałam, że taka książka istnieje. Książka także jest krótka, więc nie miałam żadnego problemu, by ją przeczytać i czytałam ją tylko jeden dzień, więc to jest bardzo lekka i krótka powieść.

Miłość nie polega na tym, aby wzajemnie sobie się przyglądać, lecz aby patrzeć razem w tym samym kierunku.

 Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to, co oswoiłeś.

Gdy ktoś kocha różę, której jedyny okaz znajduje się na jednej z milionów gwiazd, wystarczy mu na nie spojrzeć, aby być szczęśliwym. Mówi sobie: „Na którejś z nich jest moja róża...

Książka była bardzo ciekawa jeśli chodzi o sposób pisania, ale nie powiedziałabym, że to była książka dla dzieci, ponieważ nie uważam, by dzieci potrafiłyby coś z tego wyciągnąć, bardziej mi chodzi dzieci w wieku 5 do 10 lub mniej. Ja czasem miałam problem ze zrozumieniem niektórych rzeczy, ale jak przeczytałam jeszcze raz i troszkę pomyślałam, to wtedy to zrozumiałam. Książka ma piękne przesłabnie jeśli chodzi o całą książkę oraz historię z różą. Jeśli chodzi o okładkę książki to powiem, że jest śliczna i ilustracje w środku też są przepiękne. Książkę czytałam trochę długo jeśli chodzi o książkę, która jest dla młodszych ludzi, a nawet można powiedzieć dla dzieci, ponieważ czytałam ją aż trzy dni a mogłam ją skończyć w jeden dzień, ale jakoś tak nie ciągło mnie do niej. Gdy czytałam tę historię to miałam troszkę takie cofanie się w przeszłości, i myślałam sobie dużo o tym jak to było być dzieckiem i przypominałam sobie jak to było bawienie się w dom gdzie nie miało się prawdziwego jedzenia, tylko packę z błota jako zupę. Książkę polecam każdemu by przypomnieć sobie te historię lub przeczytać ją jeszcze raz i sobie ją odświeżyć. Ja się przy niej świetnie bawiłam i jak będę miała jeszcze ochotę ją raz jeszcze przeczytać to na pewno po nią sięgnę.