Recenzja Z nienawieści do kobiet - Justyna Kopińska

Tytuł książki: Z nienawiści do kobiet

Autor: Justyna Kopińska

Tom: -

Ilość stron: 224

Kategoria: Literatura faktu

Wydawnictwo: Świat książki

Tłumacz: -

Ocena: ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

OPIS KSIĄŻKI: Książkę otwiera premierowa opowieść syna o Violetcie Villas, artystce, która odniosła ogromny sukces, była podziwiana przez miliony, a zmarła w samotności. Tekst „Ksiądz pedofil odprawia dalej” to szokująca historia trzynastoletniej dziewczynki podstępem wywiezionej od rodziców i gwałconej przez księdza, a reportaż „Z nienawiści do kobiet” pokazuje, jak wojsko zamiata pod dywan molestowanie seksualne kobiet przez wysokiej rangi oficera.

''Z nienawiści do kobiet,, to książka opowiadająca o różnych historiach, które są powiązane z kobietami. Zaczynamy książkę o historii syna słynnej piosenkarki Violetty Villas, która niestety nie skończyła się dobrze jak wszystkie historie w tej książce. Historie, które są opisywane w tej książce, są bardzo wstrząsające oraz smutne w taki sposób, że gdy się czyta tę książkę, to można nawet się popłakać troszkę, jeśli jesteście emocjonalni. W książce poznajemy także historię trzynastoletniej dziewczynki, która została zgwałcona przez księdza wiele razy oraz zaszła z nim w ciąże, ale to nie koniec opowieści, ksiądz który to zrobił został nie ukarany za to co zrobił i wciąż jest księdzem. Książka jest ciężka do czytania i nie jest polecana dla dzieci a bardziej dla starszej młodzieży oraz dorosłych. Autorka opisuje bardzo trudne sprawy w naszym świecie oraz pokazuję, jacy są ludzie, oraz co może spotkać takich ludzi, czyli niewinność, tak tacy ludzie chodzą po naszym świecie i się nawet nie wstydzą lub tak bardzo dobrze udają. 

Dziennikarstwo traktuję jako oddanie głosu tym, którzy go na co dzień nie mają (...).

Po książkę sięgnęłam po innej historii od Justyny Kopińskiej a była nią ,,Polska odwraca oczy'', która była tak dobra, jak ta. Justyna Kopińska piszę bardzo interesujące powieści i mam zamiar jeszcze przeczytać jedną jej książkę, czyli ,, Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?,, książki jej autorstwa są jak dla mnie bardzo dobre i na pewno przeczytam więcej jej książek. Autorki nie znam osobiście ani nie znam żadnych szczegółów z jej życia, ponieważ nie czytam za bardzo o autorkach lub autorach książek, które czytam, ponieważ nie jestem za bardzo zainteresowana ich życiem osobistym. Jeśli chodzi o autorów i ich pisanie to czasem zaglądam w jakieś internetowe strony, by zobaczyć co, ciekawego nowego piszą.

Kopińska wybrała bulwersujące tematy. Dlaczego? Bo jesteśmy głusi na ludzką krzywdę. Gdyż krzywdzimy innych. Ponieważ lekceważymy oczywiste fakty. Dlatego że upiększamy rzeczywistość, aby było nam łatwiej żyć.

Opowiadania w tej książce są bardzo dramatyczne oraz smutne, gdy czytałam tę książkę to często zdarzało mi się, posmutnieć i mieć takie wrażenie, że to nie może się zdarzyć w prawdziwym świecie, ale po paru sekundach uświadamiam sobie, że jednak tak. Ludzie w tym świecie są okrutni i zrobią wszystko by sobie dogodzić lub zranić drugą osobę. Książka mnie często przerażała swoimi opowiadaniami, ponieważ nie myślałam, że są tacy ludzie, oraz że niektórzy pozwalają na takie rzeczy, a sędzia lub osoby odpowiedzialne za te osoby pozwalają by, chodzili oni po wolności oraz by nie odnieśli żadnej sprawiedliwości. Justyna Kopińska jest moim zdaniem świetną osobą do pisania reportaży, może nie są one dopracowane tak jak bym chciała, czyli dłużę i bardziej opisane rzeczy w niektórych sprawach, ale i tak uwielbiam czytać reportaże z jej ręki. Książka jest napisana bardzo lekkim językiem, więc czyta się nią bardzo szybko tak jak inne książki z tej serii. Tę książkę jednak słuchałam na iPodzie jako audiobook, ale widziałam ją jako książkę i mogę potwierdzić to, że książka jest napisana lekkim oraz bardzo dużymi literami dlatego czyta się ją bardzo szybko, oraz nie jest ona długa ma mniej, niż 230 stron. Ilość stron mnie przyciąga, ale także odrzuca, ponieważ jeśli mamy mało stron to wiadomo, że się ją szybciej przeczyta, ale jeśli chodzi o literaturę faktu, to wolałabym mieć więcej tekstu do czytania. Okładki tej serii są bardzo proste, ale w klimacie i bardzo mi się one podobają i ślicznie wyglądają na półce, ponieważ każda książka ma swój własny kolor. Książka jest podobna do innych reportaży, ale uważam, że te reportaże są napisane bardziej by je zrozumieć, czyli łatwym językiem do bardziej normalnych ludzi, którzy nie znają za bardzo dużo słów, które są powiązane z sądem, szpitalem lub innymi takimi rzeczami. Polecam książkę, jak i inne książki tej autorki, ponieważ tak jak ja możecie je polubić lub znienawidzić.